استقلال، نیازی برای همه افراد است. همه‌ی انسان‌ها به‌نوعی به دنبال مستقل شدن هستند، بدین معنا که خود بتوانند تصمیم‌گیری کنند، شیوه‌ی زندگی خود را انتخاب کنند، با مشکلات روبه‌رو شوند و از آنها تجربه بیاموزند.
استقلال انواع مختلفی دارد که شامل استقلال فکری، روانی، مالی و غیره می‌باشد و افراد برای رسیدن به آنها تلاش می‌کنند. تاهل نیز یکی از راه‌های مستقل شدن دختران و پسران است. جوانان می‌توانند با ازدواج به استقلال روانی دست یابند. یعنی به طور کامل از رفتارهایی که منشا وجودی آن دیگران هستند، جدا شده و براساس عقاید شخصی خویش رفتاری مناسب بروز دهند. نداشتن استقلال روانی به این معناست که شما ارتباطی دارید که انتخاب و اختیاری در آن نیست. اما ازدواج قدرت انتخاب و تصمیم‌گیری را برای شما ممکن می‌سازد و این می‌تواند شما را به استقلال فکری نیز برساند. پس از ازدواج شما به مرحله‌ای می‌رسید که می‌توانید برای تمام تصمیمات و برنامه‌های زندگی‌تان به طور مستقیم نظر بدهید و کسی را کنار خود داشته باشید که نظراتش را می‌پسندید و آنها را مقبول می‌دانید.
البته رسیدن به استقلال در صورتی ممکن است که شما نسبت به بلوغ خود مطمئن باشید، علاوه بر این باید روحیه‌ی استقلال‌طلبی را کسب کرده باشید. اگر شما فردی وابسته به خانواده باشید پس از ازدواج نمی‌توانید به شکل ناگهانی به استقلال برسید. بنابراین خودتان را از همین حالا محک بزنید، چه‌قدر می‌توانید مردِ خانواده یا زنِ خانواده باشید بی آن‌که خودتان را به وجود خانواده وابسته ندانید؟
انسان با ازدواج عهده‌دار فراهم کردن مخارج همسر و فرزندان شود، این وظیفه امکان مستقل شدن از لحاظ مالی را برای فرد فراهم می‌کند. استقلال مالی، اعتماد به نفس، مسئولیت‌پذیری و انگیزه‌ی کار کردن را در انسان بوجود می‌آورد. افراد تشکیل خانواده می‌دهند تا بدون تکیه بر والدین راه‌های رشد و تکامل خود را هموار سازند، ازدواج می‌کنند تا قدرت مسئولیت‌پذیری خود را کامل کنند، تا خوب و بد زندگی را خود تجربه کنند و همان‌گونه که خداوند فرموده در کنار همسران‌شان به آرامش برسند.
مهری باقری
