انعطاف پذیری رمز گذشتن از تفاوت‌هاست
انعطاف‌پذیر بودن فرد برای شرایط جدید و تطبیق با او بسیار مؤثر است. فرد ساختار خانوادگی جدیدی به دست می‌آورد و بستگان همسرش به او نزدیک می‌شوند. این افراد فرهنگ و هنجارهای متفاوتی دارند و فرد به طور یقین در محیط جدیدی که ممکن است در برخی موارد برایش توجیه نشده باشد، قرار می‌گیرد. در صورتی که انعطاف‌ناپذیر باشد و بخواهد تمام هنجارها و فرهنگ خود را فقط موجه بداند و تحمل کند، در این محیط جدید پذیرفته نمی‌شود و عدم پذیرش به ایجاد دشواری‌های دیگر و دوری بیشتر منجر می‌شود. این دوری به پذیرش کمتر منجر شده و کار به جایی می‌رسد که امکان تطبیق با محیط جدید از بین می‌رود. در چنین شرایطی همسرش تحت فشار شدیدی قرار می‌گیرد. در صورتی که او نیز انعطاف‌ناپذیر باشد و این شرایط جدید را تحمل نکند، ممکن است شکاف بزرگی بین او و همسرش حاصل شود و منجر به جدایی آنان شود. هر کدام به سویی می‌روند که سازگارتر با فرهنگ و هنجارهای‌شان است و از زندگی مشترک که ناگزیر از پذیرش شرایط جدید و متفاوت هستند، گریزان می‌شوند.
خانواده ای مستقل با هنجارهای جدید
زوجین پس از تشکیل زندگی مشترک، باید بدانند که خود یک خانواده‌ی مستقل هستند و در این خانواده‌ی تازه استقلال یافته هنجارهای خاصی باید تعریف شود که مطابق پذیرش هردو آن‌ها باشد. در خانواده‌های زوجین بدون شک تفاوت‌هایی وجود دارد و زوجین باید بدانند که نمی‌توان هنجارهایی را که سال‌ها در خانواده‌های‌شان شکل گرفته تغییر داد. از سوی دیگر این تغییر به زندگی مشترک آن‌ها کمکی نمی‌کند. آنان خانواده‌ی جدید و مستقلی تشکیل داده‌اند و باید با تفاهم هنجارهای مستقلی برای خودشان تعریف کنند. خانواده‌ها وقتی استحکام خانواده‌ی جدید را ببینند، در تحمیل هنجار خود اصراری نخواهند کرد. زیرا خانواده‌ها نگران فرزندشان هستند و می‌خواهند از روش خود به آن‌ها کمک کنند تا زندگی بهتری داشته باشند و وقتی زندگی محکم آن‌ها را ببینند، فشارشان برای تحمیل عقاید و هنجارهای‌شان کمتر می‌شود. زوجین در صورتی که انعطاف‌پذیری لازم را نداشته باشند، در ابتدا نمی‌توانند در تعدیل هنجارهای خود و شکل‌گیری هنجارهای مستقل اقدامی کنند و نمی‌توانند با وجود تفاوت در فرهنگ‌ها، تعامل خوبی با خانواده‌ی همسر خود برقرار کنند. انعطاف‌پذیری باعث می‌شود آن‌ها بتوانند قدری از نقاط منفی فرهنگ خود فاصله بگیرند و بخشی از فرهنگ همسرشان را بپذیرند و فرهنگ مستقل و اصلاح شده‌ای برای خانواده‌ی جدید خود شکل دهند. بدون شکل‌گیری این تعامل زوجین در کشاکش فرهنگی خانواده‌ها حتی اگر به جدایی نرسند، آرامش نخواهند داشت.
تفاوت ها را بپذیر
زوجین باید بدانند که تفاوت‌ها در خانواده‌ی همسرشان با خانواده‌ی خودشان امری عادی است و پذیرش این تفاوت‌ها و سازگاری با آن هوشمندی محسوب می‌شود که برای شکل دادن به خانواده‌ی جدید مستقل ضرورت دارد. با پذیرش این تفاوت‌ها، زوجین می‌توانند آنچه برای زندگی مشترک‌شان است از خانواده‌ها بپذیرند و هنجارهای مستقل خود را شکل دهند و راحت‌تر به سمت تفاهم حرکت کنند. به عبارتی خانواده‌ی همسرشان را به همان شکلی که هستند، بپذیرند و به آن‌ها احترام بگذارند و تمام انرژی خود را در شکل‌دهی هنجارهای مناسب برای خانواده‌ی مستقل خود به کار گیرند. برای پذیرش این تفاوت‌ها و حضور بی‌تنش با افراد متفاوت باید انعطاف‌پذیری خود را تقویت کنند تا به روابط بهتر دست یابند. عدم انعطاف‌پذیری موجب عدم پذیرش از سوی افراد متفاوت می‌شود که این عدم پذیرش آغاز ایجاد فاصله بین فرد با همسر و خانواده اوست.
بانگاهی به:
کتاب زیر یک سایه‌بان (نگاهی به موانع شکوفایی خانواده)، محسن ایمانی، انتشارات قدس رضوی.
