آدم اول که نگاه میکند همه اش حسن است ،
بعد که وارد میشود اخلاقیاتی هست ؛ نقائص و کمبودهایی هست ؛
ضعف هایی وجود دارد که بتدریج در یکدیگر کشف میکنند ؛
اینها نباید موجب سردی بشود ؛
باید با این کمبودها ساخت ؛
(سازگاری یعنی این)
چون بالاخره مرد ایده آل بی عیب
و زن ایده آل بی عیب
در هیچ کجای عالم پیدا نمیشود .
کتاب مطلع عشق ص 108 - خطبه عقد
امام خامنه ای (مدظله) - 24 فروردین 1378
اینکه در اسلام جهاد زنان رو به همسرداری نسبت میدهند
این شامل کدام موارد مشخصی میشود ؟
و خودش رب است ، رب عالمیان محمدش ( که جان عالمی به فدایش و درود و سلام خدا و فرشتگان و مومنین نثارش ) مربی ست گزیده ترین کار عالم که بیشترین خشنودی خدا را به همراه دارد همین تربیت است
و زن و مادر از خدا هر دو ودیعه را گرفته است :
رحیمی و تربیت با این شناخت سخت نیست که بفهمیم جهاد زن ، رشد همین اوصاف الهی ست زن جهادش آن است که سپرده های الهی را حفظ کند ، ارتقاء دهد و برمبنای همان باشد .
و مصداق های آن در برخورد با شوهر و فرزند و خانه و خانواده معلوم و روشن است و آن چیزی هایی که این جهاد را از دستش می رباید و دور می کند هم مجهول نیستند مثلا یک کارتان همین باشد که ببینید اگر بخواهید پیروز میدان این جهاد باشید باید چه بکنید و چه نکنید مرد را هم ودیعه های گرانبهایی از ناحیه خداوند است که درشت ترین آن نقش تامین کنندگی و تکیه گاهی ست .
مردی مرد است که این صفت عظیمش درخشش در رفتار و تفکرش بگیرد
اما اینکه مرد به تکلیفش عمل می کند یا نه ، معارضی برای پرداختن شما به جهادتان نیست .
یعنی محصول جهاد شما کسب رضای خداست نه امضای شوهر.
و نیز هیچ بهانه ای برای دور ماندن از فتح این میدان برای زن قابل قبول نیست ، حتی شوهری که مساوی شر است چون قرار نیست اجرش را شوهر ذلیل و ناتوان و نیازمندی بدهد که خودش غرق در نیاز است
متن بیانات آقای دکتر حمید حبشی
از آن جایی که با پیوند دو فرد، اهداف مشترک و تصمیم‌گیری‌های مؤثر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهد بود لازم است که زوجین جوان از تجارب خانواده‌ها در تصمیم‌های مهم زندگی استفاده نمایند. تجربه‌هایی که راه‌های خطای آن پیموده شده و مسیر را برای ادامه‌ی زندگی آسان می‌نماید، بهترین هدیه‌ای است که پدر و مادر و تمام اعضاء خانواده در اختیار جوانان می‌گذارند.
تصمیم گیری در دورانی حساس
تجربه، نه دخالت است نه اجبار. تجربه راهکاری آزموده شده است که رایگان در اختیار همسران جوان قرار می‌گیرد. تصمیم‌گیری برای مسائلی که در موقعیت‌های مختلف زندگی و از زمان شروع دوران عقد به صورت مشترک و با همراهی زوجین باید انجام شود گاهی آن قدر حساس و با اهمیت است که حمایت خانواده هر دو طرف را می‌طلبد. زمانی که هر دو خانواده به توافق کلی در زمینه‌های مختلف از قبیل: مسائل مالی، خرید جهیزیه، رفت و آمد و هزینه‌ی جشن‌ها و... رسیده باشند و زوجین را در رفع مشکلات یاری رسانند، دغدغه‌های آن‌ها را کاهش داده و بستری آرام را در دوران عقد برایشان فراهم می‌نمایند.
حال آنکه کمترین اختلاف نظر و سلیقه‌ای که میان خانواده‌ها وجود داشته باشد نه تنها مشکلی را حل نخواهد نمود بلکه مشکلات را دو چندان می‌نماید. جوان از یک طرف نگران مسأله‌ای است که روزهای خوش دوران عقد را تحت الشعاع قرار داده و از طرف دیگر نگران خانواده‌ی خود و همسرش است که با اختلافات سلیقه‌ای در تصمیم‌گیری، کشمکش‌هایی را به وجود می‌آورند. زوج جوان در میان طناب‌کشی خانواده‌ها ترجیح می‌دهد از میدان رقابت و لجبازی آن‌ها دور شده و به فکر راه چاره باشد.
پیچ و خم یک تصمیم درست
مدیریت مسائلی که خانواده‌ها نسبت به آن اختلاف‌نظر دارند با هماهنگی زوجین امکان پذیر است. پنهان نمودن مسأله از یکی از دو خانواده موجب رنجش و کدورت میشود. در تصمیم‌گیری‌ها می‌توان از مراحل زیر استفاده نمود:
1- روشن بودن مسأله، زوج جوان و هر دو خانواده باید آگاهی کامل را نسبت به موضوع داشته باشند. پنهان‌کاری و طفره رفتن در حل مسأله، موجب هدردادن زمان و هزینه میشود و مهم‌تر اینکه، اختلافات و تنش‌های بعدی را در پی دارد.
2- شناخت راه حل، در بیان یک مسأله چندین راه حل فرض میشود. بنابراین از نظر و ایده‌ی افراد با تجربه‌ی خانواده باید بهترین بهره را برد و تصمیمی مورد توافق را اتخاذ نمود.
3- مشخص بودن اولویت‌ها، مسائلی که در دوران عقد برای زوج جوان پیش می‌آید و راه‌حل‌هایی که توسط خانواده‌ها ارائه میشود باید اولویت بندی شده و تمامی جوانب در نظر گرفته شود.
4- ثبات اولویت، ارجحیت راه حل مسأله رعایت شود. رها نمودن یک راه حل در بین راه، موجب صرف انرژی، زمان و هزینه بیشتری می‌گردد و سردرگمی زوج جوان در حل مسأله را دو چندان می‌نماید.
5- نداشتن محدودیت زمانی یا هزینه، با توجه به رعایت مسائل مالی و در نظر گرفتن مدت زمان دوران عقد، مسائل و راه‌حل‌ها در محدوده‌ی زمانی مشخصی بررسی و اجرا شود.
با ذکر موارد فوق می‌توان به عنوان نمونه برگزاری مراسم جشن عروسی را مسأله‌ای ذکر کرد که برای زوجین و خانواده‌ها قابل اهمیت است. میزان هزینه، تعداد مهمانان، مکان جشن، نوع پذیرایی و... هر یک به تنهایی اختلاف نظرهایی را به دنبال دارد که خانواده‌ها می‌توانند با مدیریتی صحیح مانع از بروز استرس و فشار روحی برای زوج جوان و تنش‌ها و اختلافات آتی برای خانواده‌ها که بر زندگی مشترک زوجین تأثیرگذار است، شوند.
مریم ظریف
هر فرد تحت‌تاثیر فرهنگ خانواده خود قرار دارد و وقتی این فرهنگ‌ها منطبق نباشد تعارض آغاز میشود. هر کدام از زوجین برای غلبه هنجار فرهنگی خود تلاش میکند و به دلیل ارتباطات توام زوجین با همدیگر از یک‌سو و با خانواده‌های خود از سوی دیگر، انعطاف زوجین کم میشود. در این دوران خانواده‌ها مستقیم یا غیرمستقیم برای غلبه هنجار فرهنگی خود در خانواده تازه شکل گرفته تلاش میکنند. در بسیاری اوقات حتی تشویق و توصیه‌های مستقیم در انعطاف‌ناپذیری فرزند خود ارائه میدهند و اضافه میکنند اگر این هنجار در این مرحله غلبه نکند دیگر فرصتی برای ظهور ندارد. در هر خانواده‌ای سال‌ها طول کشیده است تا طی چند نسل هنجاری شکل گرفته و پذیرفته شده است اما انتظار این است که فردی که تازه با این خانواده وصلت کرده طی چند ماه فرهنگ و هنجار خود را رها کرده و هنجار جدید را بپذیرد. همچنین از فرزند خود انتظار دارند هنجاری را که هنوز به آن عادت نکرده است، حمایت کند و با تمام قوا و با تعصبات نسلی و قومی نگذارد که این هنجار از دست برود. اما حمایت خانواده‌ها از فرهنگ خانوادگی می‌تواند آغاز تعارضی مخرب در زندگی زوج جوان باشد. این مشکل در دوران عقد در اوج قرار دارد زیرا زوج جوان هنوز در وابستگی و تعلق خانواده‌های خود قرار دارند. به نظر می‌رسد مهم‌ترین مانع تفاهم در این دوران تفاوت‌های فرهنگی و دخالت خانواده‌ها در غلبه هنجار فرهنگی است.
در صورتی که زوج جوان با این مرحله و تعارض طبیعی آن آشنا باشند، می‌توانند کمتر تحت تاثیر تعارضات قومی و نسل‌های قبل قرار گیرند. زوج جوان باید بدانند که مقدس‌ترین نهاد مستقل اجتماعی را تشکیل داده‌اند و می‌توانند برای قرار دادن هنجارهای متناسب با خودشان در این محیط برنامه‌ریزی کنند. بهتر است در این دوران نگاه‌های قومی و قبیله‌ای را کنار گذاشته و با گفت‌وگو سعی در یافتن هنجارهایی کنند که با آرمان‌های مشترک آن‌ها سازگاری بیشتری دارد. همچنین با مراودات و محبت‌های خود در حضور جمع به خانواده‌ها اعلام کنند که نهاد مستقل و محکمی تشکیل داده‌اند و خود می‌توانند در این فضا هنجار و فرهنگ مورد نظر خود را ایجاد کنند. همچنین نگرانی‌های خانواده‌ها را نسبت به فنا شدن فرد در فرهنگ غیر از خانواده برطرف کنند.
زوج جوان باید بدانند که هر فرد با دیگری تفاوت دارد و هم‌نشینی این افراد با هم نیز نهادهای متفاوتی به وجود می‌آورد. لذا باید بدانند کلیشه واحدی به‌عنوان بهترین هنجار برای خانواده آن‌ها وجود ندارد و در نهایت این زوج جوان هستند که باید به تدریج هنجارهای مورد پذیرش خودشان را تدوین و بهینه‌سازی کنند و همچنین باید بدانند برای تثبیت یک هنجار گاه سال‌ها زمان لازم است و تا تثبیت هنجار مطلوب نیاز به تلاش وجود دارد. زوج جوان باید بدانند که تغییر همسری که سال‌ها با یک هنجار بزرگ شده و با آن زندگی کرده نیاز به فرایندی تدریجی و طولانی دارد و انتظار نداشته باشند که این تغییر یک‌باره و ناگهانی صورت پذیرد. زیرا نداشتن آگاهی از تدریجی بودن و طولانی بودن فرایند تغییر فرهنگی منجر به بروز رفتارهای نامناسب و اعمال فشار برای تغییر میشود و گاه این فشارها و تعارضات تمام بنای خانواده را به لرزه می‌اندازد. همچنین خانواده‌ها بایستی به زوج جوان فرصت دهند تا هنجارهای مطلوب خود را از بین هنجارهای دو خانواده انتخاب کنند و بدانند که نگاه متعصبانه و اصرار بر پذیرش هنجار قومی و فرهنگ خانوادگی می‌تواند به تعارضی مخرب منجر شود و گاه بقای یک خانواده را مورد تهدید قرار دهد.
ناهید هاشمیان
زوج‌های آگاه با به کار‌گیری روش‌های اعتماد‌سازی، روابط خود را مستحکم ساخته و از این طریق دوام زندگی خود را تضمین میکنند.
اصلی‌ترین عامل ایجاد اعتماد به وجود آوردن فضای صمیمی و مطمئن میان زن و شوهر است. همه‌ی ما در یک فضای صمیمی، بدون ترس از مسخره شدن یا نادیده گرفته شدن، نیازهای خود را مطرح می‌کنیم و از خواسته‌ها و ترس‌ها و آرزوهای‌مان حرف می‌زنیم. زوج‌های موفق کسانی هستند که بتوانند با درایت و تلاش چنین فضایی را در زندگی مشترک خود ایجاد کرده و به دنیای درون طرف مقابل خود پی ببرند و در نتیجه، اعتماد بین خود را حفظ کرده و به رشد آن کمک کنند.
اگر شما هم به دنبال ایجاد فضایی صمیمی و مطمئن هستید راهکارهای ذیل را به کار بگیرید:
نیازهایتان را مطرح سازید
همسر شما توانایی خواندن ذهن شما را ندارد. وقتی هیچ‌گاه درباره‌ی خواسته‌های‌تان حرف نمی‌زنید؛ او چگونه باید به دنیای درون شما و نیازهایتان پی ببرد؟ بعضی از همسران به خاطر خجالت یا ترس از مسخره شدن درباره نیازهای‌شان حرف نمی‌زنند. اگر شما هم جزو این دسته هستید درباره‌ی این احساس خود با همسرتان حرف بزنید. به او بگویید: من از حرف زدن با تو خجالت می‌کشم... من حس می‌کنم که حرف‌هایم برای تو مسخره و بی‌معنی است.
شنونده‌ی خوبی باشید
زمانی که همسرتان در حال صحبت است، صبورانه منتظر مانده و کلام او را قطع نکنید. اجازه بدهید که او با آرامش و بدون عجله حرف‌هایش را بزند.
هنگامی که صحبت او به پایان رسید از او بپرسید که آیا تمام حرف‌هایش را زده است؟ سپس برای اینکه به او اثبات کنید به حرف‌هایش گوش داده‌اید و احساسات او را فهمیده‌اید، برداشت خود را از صحبت‌های او بیان کنید. به او بگویید: اجازه بده ببینیم که من درست متوجه شده‌ام یا نه، من از حرف‌هایت فهمیدم که از من به خاطر این رفتارم ناراحت هستی و از من انتظار داری دفعه‌ی بعد این‌طور رفتار کنم.
گوینده‌ی خوبی باشید
زمان مناسبی را برای گفت‌وگو انتخاب کنید، نه انتهای یک روز کاری و طاقت فرسا را. در هنگام صحبت آرام باشید و از کلمات ناپسند استفاده نکنید. این یک صحبت دوستانه درباره‌ی نیازها و خواسته‌هاست، نه دعوایی سنگین برای محکومیت طرف مقابل. یکی از بهترین شگردها برای داشتن مکالمه‌ای آرام و به دور از تنش استفاده از جملاتی است که با «من» شروع می شود، به جای به کار بردن جملاتی که با «تو» شروع میشود. به جای اینکه بگویید: تو باعث می‌شی که من ناراحت بشم بگویید: من احساس ناراحتی می‌کنم وقتی که این‌طور رفتار می‌کنی... استفاده از جملاتی که با «تو» شروع می‌شوند، معنای ضمنی حمله و مقابله را با خود دارند و همسرتان حس میکند که در حال سرزنش شدن است و باید به دفاع از خود برخیزد.
مثبت اندیش و قدرشناس باشید
هرگاه که شروع به صحبت می‌کنید ابتدا به صفات خوب و ویژگی‌های مثبت همسر خود اشاره کنید. انتقاد اگر با مقدمه‌ی تعریف و تشکر به خاطر کارهای خوب گذشته آغاز شود، سازنده بوده و همسر شما را به مقابله دعوت نمی‌کند.
هر چیزی را نگویید
برخی کلمات و جملات هستند که می‌توانند یک ارتباط صمیمانه را به دعوایی شدید تبدیل کنند.
• از این کلمات استفاده نکنید: «تو همیشه» یا «تو هیچوقت»...
• اختلافات قدیمی حل نشده را به میان نیاورید و تمرکز خود را بر روی مسئله فعلی بگذارید.
• کلمات توهین‌آمیز و زشت را بکار نبرید.
• به افراد خانواده و دوستانش بی‌احترامی نکرده و اگر آن‌ها باعث رنجیده شدن شما شده‌اند، آن‌ها را مقصر نخوانید. در چنین مواقعی درباره‌ی احساس خودتان در مقابل رفتار آن‌ها حرف بزنید. به طور مثال: من احساس تحقیر شدن می‌کنم وقتی مادرت این‌طور رفتار میکند.
با به کار بردن موارد ذکر شده به ایجاد ارتباط صمیمی در زندگیتان کمک کنید تا به دنبال آن علاقه‌ای عمیق و اعتمادی ناگسستنی به وجود آید که کلید خوشبختی و موفقیت در زندگی مشترک است.
اعتماد چیزی است که به سختی به دست آمده و به آسانی از بین می‌رود؛ بنابراین همیشه مراقب رفتار خود با همسرتان باشید.
حمیده گلستانی
بی گدار به آب زدن در هرچیزی اثرات بدی دارد . خصوصا تصمیمی از جنس ازدواج که همه زندگی تان را تحت الشعاع قرار می دهد . قبل از آنکه وارد زندگی مشترک شوید باید بعضی از مهارت ها را تمرین کنید تا بتوانید از پس زندگی دونفره بربیایید. وقتی توانستید برخی از توانمندی ها را کسب کنید، آن وقت می توانید مرد زندگی باشید. در زیر به برخی از این مهارت ها اشاره کرده ایم:
انعطاف‌پذیر بودن فرد برای شرایط جدید و تطبیق با او بسیار مؤثر است. فرد ساختار خانوادگی جدیدی به دست می‌آورد و بستگان همسرش به او نزدیک می‌شوند. این افراد فرهنگ و هنجارهای متفاوتی دارند و فرد به طور یقین در محیط جدیدی که ممکن است در برخی موارد برایش توجیه نشده باشد، قرار می‌گیرد. در صورتی که انعطاف‌ناپذیر باشد و بخواهد تمام هنجارها و فرهنگ خود را فقط موجه بداند و تحمل کند، در این محیط جدید پذیرفته نمیشود و عدم پذیرش به ایجاد دشواری‌های دیگر و دوری بیشتر منجر میشود. این دوری به پذیرش کمتر منجر شده و کار به جایی می‌رسد که امکان تطبیق با محیط جدید از بین می‌رود. در چنین شرایطی همسرش تحت فشار شدیدی قرار می‌گیرد. در صورتی که او نیز انعطاف‌ناپذیر باشد و این شرایط جدید را تحمل نکند، ممکن است شکاف بزرگی بین او و همسرش حاصل شود و منجر به جدایی آنان شود. هر کدام به سویی می‌روند که سازگارتر با فرهنگ و هنجارهای‌شان است و از زندگی مشترک که ناگزیر از پذیرش شرایط جدید و متفاوت هستند، گریزان می‌شوند.
وقتی کسی را دوست دارید، حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامشتان می شود.
وقتی کسی را دوست دارید، در کنار او که هستید، احساس امنیت می کنید.
وقتی کسی را دوست دارید، حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می کنید.
وقتی کسی را دوست دارید، زمانی که در کنارش راه می روید احساس غرور می کنید.
وقتی کسی را دوست دارید، تحمل دوری اش برایتان سخت و دشوار است.
وقتی کسی را دوست دارید، شادی اش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی اش برایتان سنگین ترین غم دنیا ست.
وقتی کسی را دوست دارید، حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است.
وقتی کسی را دوست دارید، شیرین ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذراندهاید.
وقتی کسی را دوست دارید، هر چیزی را که متعلق به اوست، دوست دارید.
وقتی کسی را دوست دارید، در مواقعی که به بن بست می رسید، با صحبت کردن با او به آرامش می رسید.
وقتی کسی را دوست دارید، برای دیدن مجددش لحظه شماری می کنید.
وقتی کسی را دوست دارید، حاضرید از خواسته های خود برای شادی او بگذرید.
وقتی کسی را دوست دارید، به علایق او بیشتر از علایق خود اهمیت می دهید.
وقتی کسی را دوست دارید، حاضرید به هرجایی بروید فقط او در کنارتان باشد.
وقتی کسی را دوست دارید، ناخود آگاه برایش احترام خاصی قائل هستید.
وقتی کسی را دوست دارید، تحمل سختی ها برایتان آسان و دلخوشی های زندگیتان فراوان می شوند.
وقتی کسی را دوست دارید، او برای شما زیباترین و بهترین خواهد بود اگرچه در واقع چنین نباشد.
وقتی کسی را دوست دارید، به همه چیز امیدوارانه می نگرید و رسیدن به آرزوهایتان را آسان می شمارید.
وقتی کسی را دوست دارید، با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می کنید.
وقتی کسی را دوست دارید، واژه تنهایی برایتان بی معناست.
وقتی کسی را دوست دارید، آرزوهایتان آرزوهای اوست.
وقتی کسی را دوست دارید، در دل زمستان هم احساس بهاری بودن دارید
